بررسی فرم، مد و هارمونی در قطعه ی پروانه اثر امانوئل ملیک-اصلانیان

هدف اصلی این نوشتار، بررسی عناصر اساسی آهنگسازی نظیر فرم، هارمونی و مد در قطعه ی پروانه اثر ملیک-اصلانیان است. انتخاب این قطعه از آن روست که آهنگساز با استفاده از مصالح موسیقی ایرانی و متناسب با فضای مدال آن، دست به تجربیاتی نو در هارمونیزه کردن مدهای ایرانی زده است. در مورد مبانی نظری موسیقی ملیک-اصلانیان، تاکنون پژوهشی ناظر به جنبه های تحلیلی ارائه نشده است و در مورد پیشینه ی تحقیق تنها می توان چند مصاحبه و نیز توضیحاتی کلی یافت. پرسش اساسی این پژوهش بدین قرار است که «عناصر اساسی آهنگسازی قطعه ی پروانه به خصوص در زمینه ی هارمونی چیست؟» به منظور یافتن پاسخ، پژوهش در سه بخش پی گرفته می شود. از آنجا که شناخت تم ها و طرح قطعه نخستین گام در تحلیل قطعه است، بخش اول پژوهش به تحلیل فرم می پردازد. در بخش دوم، به دلیل نوع نگرش قطعه در زمینه ی مدال، به تحلیل گوشه ها و مدهای مورد استفاده در قطعه پرداخته خواهد شد. بخش سوم پژوهش نیز به تحلیل هارمونی و رابطه ی آن با مدهای مورد استفاده اختصاص خواهد یافت. در آخر، ضمن طبقه بندی عناصر قطعه، می توان نتیجه گرفت گزینش چندصدایی همچون آکوردهای کوارتال بر مبنای ساختار مدال و نت های ساختاری قطعه است. البته هارمونی تیرس مورد استفاده، خویشاوندی های دور را تداعی می کند.